Ο Κόσμος

Ο χρόνος επέστη. Η συμφωνία για δανεισμό της χώρας από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό (περιλαμβανομένου του ΔΝΤ) επετεύχθη. Απομένουν μόνο τα τυπικά των εγκρίσεων για να εκταμιευθεί πριν την 19η Μαίου το ποσόν που χρειάζεται η χώρα για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις προς τους διεθνείς οφειλέτες της, αλλά και για να πληρώνει εφεξής μισθούς και συντάξεις. Η συμφωνία είναι τριετής. Το ποσό που θα λάβουμε είναι υπέρογκο. Θα ξεπερνά τα 100 δισ., ίσως και να αγγίξει τα 120. Βεβαίως δεν θα μας δοθούν εφάπαξ, αλλά θα καταβάλλονται τμηματικά και υπό την προϋπόθεση ότι θα είμαστε συνεπείς στις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουμε. Για φέτος, μέχρι δηλαδή το τέλος του 2010, θα χρειαστούμε περίπου 30 δισ., ίσως και 35 εάν τα δημόσια έσοδα, λόγω και της μεγαλύτερης απ' ό,τι υπολογίζεται ύφεσης, δεν είναι τα αναμενόμενα. Του χρόνου θα χρειαστούμε περίπου 65 δισ. Οπότε θα μας μείνουν περίπου 20 δισ. για να βγάλουμε το πρώτο τρίμηνο του 2012. Τα άλλα 50 δια που θα χρειαστούμε για το υπόλοιπο του 2012 θα πρέπει να τα βρούμε από τις αγορές. Έχουμε, λοιπόν, περίπου δύο χρόνια για να ηρεμήσουν οι αγορές, να υποχωρήσουν τα spreads σε φυσιολογικά επίπεδα και να ξαναγίνουμε μια «καθωσπρέπει» δημοσιονομικά χώρα. Αναμφίβολα η ασπίδα προστασίας που μας παρέχεται είναι καλή. Όμως δεν είναι σίγουρο ότι θα αποδειχθεί και αποτελεσματική, εάν παρεκτραπούμε από τη συμφωνημένη πορεία. Εάν τα μέτρα δεν αποδώσουν, τότε ουαί και αλίμονο.
Εδώ να διευκρινίσουμε ότι το ποσό που συμφωνήθηκε να μας δοθεί είναι αποτρεπτικό για τους κερδοσκόπους, δεν σημαίνει ότι πρέπει απαραιτήτως και να το λάβουμε.
Εξετάσεις φερεγγυότητας
Εάν οι αγορές εκτιμήσουν ότι η Ελλάς συνεμορφώθη όντως προς τας υποδείξεις, ότι ανέκτησε την αξιοπιστία και τη φερεγγυότητα της, μπορεί να της προσφέρουν επιτόκια ελκυστικότερα αυτών του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης. Αυτός πρέπει να είναι και ο στόχος της κυβέρνησης. Έχοντας διασφαλίσει ότι για τα επόμενα δύο χρόνια μπορεί να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της χωρίς τη βοήθεια των αγορών, πρέπει να έχει αλλάξει ριζικά το τοπίο, να έχει αποκαταστήσει την τιμή και το όνομα της χώρας ώστε να προσφύγει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ίσως και σε έναν χρόνο από τώρα, ξανά στις αγορές. Δεν πρέπει να περιμένει δυο χρόνια για να ξαναβγεί για δανεισμό, οφείλει να το κάνει ενωρίτερον. Αυτό θα είναι και το μέτρο της επιτυχίας της. Εάν του χρόνου τέτοια εποχή οι αγορές επιθυμούν να μας δανείσουν με φυσιολογικά επιτόκια, τότε θα βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο. Εάν του χρόνου τέτοια εποχή οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης μας έχουν κατατάξει στις πιστοληπτικά φερέγγυες χώρες, τότε τα σκληρά και επώδυνα μέτρα που ελήφθησαν και θα ληφθούν θα έχουν πιάσει τόπο. Η θυσία των Ελλήνων δεν θα έχει πάει χαμένη και το φως στην άκρη του τούνελ θ' αρχίσει να αχνοφέγγει. Όχι ότι θα 'χει τελειώσει η προσπάθεια. Κάθε άλλο. Του χρόνου τέτοια εποχή, ίσως να μην βρισκόμαστε στα μισά του δρόμου. Οι σηματωροί, όμως, θα δείχνουν ότι βαδίζουμε στη σωστή κατεύθυνση.
Ρύζι αντί για μπριζόλα
Είναι, όμως, η σωστή κατεύθυνση αυτή που επέλεξε η κυβέρνηση; Σίγουρα είναι αναγκαστική. Αν δεν πάρει τα λεφτά από την Ευρώπη και το ΔΝΤ, αφού οι αγορές δεν μας δανείζουν, δεν θα έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Τόσο απλό είναι. Ή παίρνουμε τα μέτρα που συμφωνήσαμε, λοιπόν, κάνουν τους «νταήδες» το κάνουν εκ του ασφαλούς. Όταν όμως κάποιος έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης οφείλει να λαμβάνει αποφάσεις, και πρωτίστως να διασφαλίσει τους μισθούς και τις συντάξεις. Το πολιτικό κόστος σε τέτοιες οριακές στιγμές δεν υφίσταται, δεν πρέπει να υφίσταται, γι' αυτόν που βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας. Οι πολίτες αύριο, όταν θα γίνουν οι εκλογές, θα αποδοκιμάσουν ή θα επιδοκιμάσουν τη στάση, τις αποφάσεις, τις πολιτικές της κυβέρνησης. Σήμερα όμως η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να εξασφαλίσει έστω και «κουτσουρεμένα» μισθούς και συντάξεις, και ταυτόχρονα να διατηρήσει την ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας, μη κηρύσσοντας στάση πληρωμών, βγαίνοντας από το ευρώ και φεύγοντας από την Ευρώπη. Και είναι προς τιμήν του Γ. Παπανδρέου και της κυβέρνησης του που επέλεξαν τον δύσκολο αλλά υπεύθυνο δρόμο. Θα μπορούσαν να έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά. Να κατήγγελλαν την προηγούμενη κυβέρνηση. Να προσέφευγαν σε εκλογές. Να ζητούσαν τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης. Και άλλα πολύ ωραία και εύηχα, που όμως αφενός θα σήμαιναν παραίτηση από τις ευθύνες και αφετέρου ουδόλως είναι σίγουρον ότι θα απέδιδαν -ενδεχομένως να βύθιζαν ακόμη περισσότερο τη χώρα στην κρίση και την ανυποληψία, με δραματικές συνέπειες για πάρα πολλά χρόνια. Βεβαίως αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να επιδιώξει τη συναίνεση, αφού χωρίς συμμάχους το πρόγραμμα πρωτοφανούς λιτότητας είναι δύσκολο να υλοποιηθεί χωρίς ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές συμφωνίες. Εάν οι, αναμενόμενες, αντιδράσεις πάρουν εκτεταμένη και βίαιη μορφή, τότε θα υπονομευθεί εν τη γενέσει της η προσπάθεια που αναλαμβάνεται και εντέλει θα καταστεί ατελέσφορη. Μια τέτοια εξέλιξη θα ισοδυναμούσε με ταφόπλακα για το μέλλον των πολιτών και της χώρας. Δυστυχώς, όλοι θα πρέπει να αποδεχθούμε τη νέα πραγματικότητα. 'Οτι τουλάχιστον για μια τριετία θα περάσουμε από καυδιανά δίκρανα. Ότι θα πρέπει να προσαρμόσουμε το βιοτικό μας επίπεδο προς τα κάτω. Να επιστρέψουμε σε αξίες, πρότυπα, συμπεριφορές και τρόπο ζωής προηγούμενων δεκαετιών. Ότι ο καιρός της ευδαιμονίας, του υπερκαταναλωτισμού, της αφασίας και της αμεριμνησίας παρήλθε ανεπιστρεπτί. Ότι δεν θα παίρνουμε ένα καρπούζι, αλλά μια φέτα. Δεν θα αγοράζουμε με το κιλό, αλλά με τα γραμμάρια. Δεν θα έχουμε δύο κινητά, δύο τηλεοράσεις, δύο αυτοκίνητα, δύο σπίτια, πέντε τραπεζικές κάρτες, δύο μήνες διακοπές, ταβέρνες, μπουζούκια, μπαρ και καφετέριες καθ' εκάστην ή έστω δις εβδομαδιαίως. Θα κοπούν τα πολλά φροντιστήρια, η γυναίκα στο σπίτι, το ιδιωτικό σχολείο, οι εκδρομές και τα ταξίδια. Όλα θα πρέπει εφεξής να γίνονται με μέτρο, σύνεση και ανάλογα με τις πραγματικές ανάγκες, και όχι της εικονικής πραγματικότητας και των φαντασιώσεων.
Μπαίνουμε στον αστερισμό του ρεαλισμού. Τέλος η εποχή των ονείρων και των ονειρώξεων. Εάν θέλουμε να επιβιώσουμε και να ξανασηκωθούμε στα πόδια μας, πρέπει να αλλάξουμε μυαλά, συμπεριφορές, συνήθειες. Εάν δεν συμμορφωθούμε, το αύριο θα είναι χειρότερο κι απ' αυτό που δεν θέλουμε να φανταζόμαστε. Εάν τα επώδυνα οικονομικά μέτρα που λαμβάνονται δεν προκαλέσουν και κοινωνικό σοκ ώστε ν’ αλλάξουμε τρόπο ζωής και να μάθουμε να ζούμε με τις δυνάμεις μας, κι όχι πάνω απ' αυτές, τότε καλύτερα να το κλείσουμε το «μαγαζί» και να μεταναστεύσουμε μαζικά, ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητες και τις ορέξεις του.
Λαμόγια στη φυλακή
Κρίσιμος παράγοντας όμως για να γίνει -έστω με δυσθυμία και διαμαρτυρίες, αλλά όχι με βίαιη κοινωνική εναντίωση ή και εξέγερση- αποδεκτή αυτή η στροφή της κοινωνίας είναι η κοινωνική δικαιοσύνη τουλάχιστον στο επίπεδο της ηθικής. Αν δεν ανοίξουν οι φυλακές για τα λαμόγια και τους διεφθαρμένους, δύσκολα θα επιτευχθεί η αναγκαία συναίνεση. Αν συνεχιστεί το καθεστώς ατιμωρησίας ιδίως για τους μεγαλόσχημους, τους πολιτικούς και τους κάθε λογής αξιωματούχους, τότε η κυβερνητική προσπάθεια θα μείνει μεσοπέλαγα. Οι κρατούντες και οι έχοντες είναι αυτοί που πρέπει να δώσουν το παράδειγμα της αλλαγής που συντελείται. Διαφορετικά, θα πέσουν πολλές πέτρες. Αν κάποιοι θεωρούν ότι μπορούν όλα αυτά να
γίνουν για τους άλλους και όχι για τους ίδιους, κούνια που τους κούναγε. Η οργή και η αντίδραση θα λάβουν ακραίες και ανέλεγκτες μορφές.
Αν η κοινωνική δικαιοσύνη -τουλάχιστον στο επίπεδο της ηθικής- είναι ο πρώτος παράγων για να γίνουν αποδεκτά τα μέτρα, η κοινωνική δικαιοσύνη στο επίπεδο της οικονομίας είναι ο δεύτερος. Θα πρέπει παντί τρόπω οι αδύναμοι και οι κατατρεγμένοι να έχουν ένα μίνιμουμ προστασίας. Εάν η κοινωνικοοικονομική εξαθλίωση δεν έχει αντίβαρα έστω στο επίπεδο παροχής υπηρεσιών στους τομείς της υγείας, της πρόνοιας, της περίθαλψης, της παιδείας και της ασφάλειας, τότε ας ετοιμαζόμαστε για «καυτό φθινόπωρο» και «ριγέ μπλουζάκια». Και βέβαια ιδιαίτερο βάρος πρέπει να ριχθεί στη συγκράτηση της ανεργίας. Η περικοπή μισθού, το σφίξιμο του ζωναριού μπορούν υπό προϋποθέσεις να γίνουν αποδεκτά. Η ανεργία, όμως, δεν παλεύεται με τίποτε. Είναι διαφορετικό πράγμα να έχεις να φας έστω ρύζι αντί για μπριζόλα και διαφορετικό να μην έχεις να φας τίποτε. Μπόρεις να ζήσεις σε μικρότερο σπίτι, αλλά δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς σπίτι.
Αναπτυξιακά αντίμετρα
Ο τρίτος παράγοντας είναι αυτός της αντιρρόπησης της δημοσιονομικής λιτότητας με αναπτυξιακή πάχυνση. Σωστά, αναγκαία και επιβεβλημένα τα μέτρα, εάν όμως δεν υπάρξουν άμεσα διαρθρωτικές αλλαγές που να διευκολύνουν τις επενδύσεις, να αναδεικνύουν νέες πηγές πλούτου και να διατηρηθεί η κατανάλωση, τότε η ύφεση θα τινάξει στον αέρα το Πρόγραμμα Σταθερότητας, τα πρόσθετα μέτρα και τη συμφωνία με Ευρώπη και ΔΝΤ, ενώ θα βυθίσει τη χώρα σε μεγαλύτερη κρίση. Μόνον η ύπαρξη αναπτυξιακών αντιμέτρων μπορεί να εξασφαλίσει ισορροπία στο οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Εκτός από το ΕΣΠΑ, προτάσεις αναπτυξιακού περιεχομένου υπάρχουν πάμπολλες, έχουν κατατεθεί αρμοδίως, ενώ αρκετές έχουν διατυπωθεί και δημόσια. Ας ελπίσουμε, τώρα που φεύγει τουλάχιστον για τους επόμενους μήνες ο βρόχος του δανεισμού, ο πρωθυπουργός να ρίξει το βάρος των προσπαθειών του άμα και του ελέγχου στα υπουργεία Οικονομίας, Δημοσίων Έργων και Ενέργειας, που κατά κύριο λόγο επωμίζονται τις αναπτυξιακές πολιτικές.
Ο τέταρτος παράγων αφορά τη λειτουργία και τη σύνθεση της κυβερνήσεως. Για να υλοποιηθεί το συμβόλαιο με Ευρώπη και ΔΝΤ, χρειάζεται εφεξής άλλος τρόπος λειτουργίας και δράσης, αλλαγές σε κρίσιμους τομείς ή τομείς που υστέρησαν και άλλα πρόσωπα. Οι αποδεδειγμένα «ψιλοί» πρέπει να δώσουν τη θέση τους σε πιο στιβαρούς και πιθανότατα πιο έμπειρους πολιτικούς. Ο καιρός των αναγκαίων πειραματισμών τελείωσε. Σήμερα, το τοπίο είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό του Οκτωβρίου 2009. Οι νέες συνθήκες ορίζουν νέα καθήκοντα και επιβάλλουν νέα πρόσωπα. Σήμερα, αυτό που κυριαρχεί δεν είναι το αίτημα της ανανέωσης, αλλά της αποτελεσματικότητας. Διαφορετικά, η αντίληψη της ανανέωσης μετατρέπεται σε αρτηριοσκλήρωση. Εκτός από ουσία ακόμη και για λόγους εντυπώσεων, ότι δηλαδή γίνεται ένα νέο ξεκίνημα, η ανασύνθεση του κυβερνητικού σχήματος με νέα δομή, τρόπο λειτουργίας και πρόσωπα είναι επιβεβλημένη.
Ο ανασχηματισμός μπορεί να είναι αποκλειστικό προνόμιο του πρωθυπουργού, ορισμένες όμως φορές μετατρέπεται σε φορσέ κίνηση, από την οποίαν αυτός δεν μπορεί να ξεφύγει εάν θέλει να συνεχίσει την παρτίδα. Θα πρέπει να κοιτάξει το πρόσωπο της στον καθρέφτη και να αποφασίσει αν μπορεί να συνεχίσει να ζει με την επέμβαση που της έγινε ή θα τον σπάσει. Και τα δύο είναι δικαίωμα των πολιτών. Σπάζοντας όμως τον καθρέφτη, ούτε πιο όμορφοι θα γίνουν ούτε η ασχήμια τους θα εξαφανιστεί.
Αν όμως αποφασίσουν να ζήσουν με το νέο πρόσωπο, θα πρέπει να ξέρουν ότι θα πρέπει να το συνηθίσουν για πολύ καιρό, μέχρι να επουλωθούν οι πληγές της εγχείρησης και να ξαναγίνει όπως πρώτα.

Κακομαθημένοι από της ιδρύσεως, οι πολιτικοί εγκολπώθηκαν τη νοοτροπία του προστατευόμενου κρατιδίου, διά της Μεγάλης Ιδέας απέκρυψαν τις αναπηρίες του παρόντος κάτω από ης επαγγελίες του μέλλοντος, καλλιέργησαν τη νοοτροπία του μικρομέγαλου, του πτωχαλαζόνα, του τιμημένου τυχοδιώκτη, οπότε τα του κράτους έρχονταν σε τρίτη μοίρα.

Μετά το κοινωνικό σοκ που προκλήθηκε από την προσφυγή στο ΔΝΤ και την Ε.Ε., ο κ. Γ. Παπανδρέου φέρεται να ετοιμάζει άλλο ένα σοκ. Αυτή τη φορά με τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης.

Δώσαμε ό,τι μας ζήτησαν». Αυτή η φράση, που ανήκει σε υπουργό εμπλεκόμενο στις διαβουλεύσεις, δίνει το πραγματικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξήχθησαν οι... διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας.
Η κυβέρνηση προσήλθε σε διάλογο με την τρόικα για ένα νέο Πρόγραμμα Σταθερότητας με την πλάτη στον τοίχο, κάτω από την αφόρητη πίεση των αγορών, αφού πρώτα άφησε να περάσει ο χρόνος και να πλησιάσει επικίνδυνα η 19η Μαΐου, ημέρα αποπληρωμής του δανείου των 9 δισεκατομμυρίων ευρώ. Οι ελπίδες που διατηρούσε μέχρι τελευταία ο πρωθυπουργός ότι θα ξεφύγει από τη μέγκενη του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Κομισιόν δεν επιβεβαιώθηκαν. Μάλιστα, χρειάστηκε η επέμβαση ορισμένων κορυφαίων παραγόντων του τραπεζικού χώρου για να πρόσφυγα άμεσα στον μηχανισμό στήριξης. «Υπό τέτοιες συνθήκες, οποιαδήποτε άμυνα ήταν μάταιη», επισημαίνουν κυβερνητικά στελέχη, «αφού η μόνη διαφορετική οδός που είχαμε ήταν να αφήσουμε τη χώρα να καταρρεύσει στις 19 Μαΐου».

Οπισθοδρόμηση
Με αυτή τη συμφωνία, η κυβέρνηση εξασφαλίζει από τη μια μεριά την εξυπηρέτηση των δανειακών αναγκών της χώρας για τα επόμενα τρία χρόνια, αλλά οδηγεί την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, πρωτίστως του δημόσιου τομέα και δευτερευόντως του ιδιωτικού, αρκετά χρόνια πίσω.
Το μεγάλο στοίχημα τώρα είναι η ταχεία εφαρμογή του πλέον οδυνηρού προγράμματος λιτότητας που έχει ζήσει ποτέ ο τόπος. Ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου ζήτησε από τους υπουργούς του να «τρέξουν γρήγορα». Όμως οι γραφειοκρατικές διαδικασίες των δημόσιων διαβουλεύσεων, των άτυπων συγκεντρώσεων υπουργών στο Μέγαρο Μαξίμου που έχει θεσμοθετήσει ο ίδιος καθυστερούν και την κατάρτιση των νομοσχεδίων και την έγκριση τους, τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει μπροστά της μόνο δύο μήνες για να περάσει από τη Βουλή και να εφαρμόσει διαρθρωτικές αλλαγές που δεν έγιναν στη χώρα επί δεκαετίες.
Η άμεση και πιστή, όμως, εφαρμογή του νέου Προγράμματος Σταθερότητας βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την εκταμίευση του δανείου. Καθώς το πρόγραμμα θα διάθετα ένα σφιχτό χρονοδιάγραμμα και ανάλογα με την υλοποίηση του θα εκταμιεύονται χρήματα. Έτσι σε περίπτωση καθυστερήσεων η κυβέρνηση μπορεί να βρεθεί εκτεθειμένη, να επιστρέψει πίσω και να δει ξανά τα spreads να εκτοξεύονται στα ύψη.
Αυτός είναι ο νέος «εφιάλτης» των υπουργών και του πρωθυπουργού για τα επόμενα τρία χρόνια, αλλά κυρίως για τους προσεχείς δύο μήνες. Όμως η κυβέρνηση μέχρι στιγμής δεν έχει επιδείξει ούτε ιδιαίτερη ταχύτητα ούτε σοβαρό έλεγχο στην υλοποίηση του προγράμματος, πέραν των «βαθμολογιών» του κ. Πάγκαλου. Έτσι ο πρωθυπουργός δέχεται εισηγήσεις:

Αλλαγή μοντέλου
Πρώτον να αλλάξει το μοντέλο διακυβέρνησης και να αναλάβει τον έλεγχο του νέου Προγράμματος η κυβερνητική επιτροπή, και όχι μόνο ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, οι δε έλεγχοι να γίνονται σε θεσμοθετημένα όργανα και όχι σε άτυπα συμβούλια και σε κλειστές συγκεντρώσεις «αρεστών» υπουργών στο Μέγαρο Μαξίμου.
Δεύτερον, να προχωρήσει αμέσως σε αλλαγές του υπουργικού σχήματος, καθώς ορισμένοι υπουργοί έχουν δείξει αδυναμία διαχείρισης και προώθησης των αναγκών των υπουργείων τους – και σε τεχνοκρατικό και σε πολιτικό επίπεδο. Προκειμένου, λοιπόν, να μην πέσει έξω το Πρόγραμμα Σταθερότητας, ο κ. Παπανδρέου καλείται από πολλούς βουλευτές και στελέχη του να θυσιάσει ορισμένους «αρεστούς» που δεν έχουν δώσει επαρκή δείγματα αποτελεσματικής διοίκησης και να προχωρήσει σε αλλαγές στην κυβέρνηση του στο αμέσως προσεχές διάστημα. «Είναι καιρός το ΠΑΣΟΚ να παίξει με την πρώτη ομάδα, εάν θέλει να βγάλει τη χώρα από τη δύσκολη θέση και το ίδιο να σταθεί σας επόμενες εκλογές», επισημαίνουν οι ίδιοι.
Ένα άλλο βασικό ζήτημα που απασχολεί το Μέγαρο Μαξίμου είναι η αποδοχή των σκληρών μέτρων από την κοινωνία. Υπήρξε ειδική σύσκεψη για την πολιτική και επικοινωνιακή διαχείριση των κοινωνικών αντιδράσεων, καθώς οι όποιες συναινέσεις και . συνεργασίες σε κοινωνικό επίπεδο που υπήρξαν στις εκλογές δεν θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες πια. Εκτιμούν, μάλιστα, στο ΠΑΣΟΚ ότι σύντομα θα βρεθούν αντιμέτωποι με την εκλογική τους βάση και στον δημόσιο τομέα, που πλήττεται περισσότερο, και στον ιδιωτικό τομέα και πως σε μια τέτοια περίπτωση απαιτείται ιδιαίτερη πολιτική ευστροφία για να αποφύγουν τη ρήξη.
Όμως το πρόβλημα των κοινωνικών αντιδράσεων απασχόλησε και την τρόικα, η οποία ζήτησε και συναντήθηκε και με κόμματα και με κοινωνικούς φορείς, προκειμένου να «τεστάρει» τις αντοχές της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος στο σοκ των μέτρων που θα ανακοινωθούν καθώς, εάν καταστούν ανεφάρμοστα από την κοινωνία, τότε θα καταρρεύσουν.
Τόσο στη συνάντηση που είχαν με τον κ. Σαμαρά όσο και στη συνάντηση τους με αντιπροσωπεία του ΛΑΟΣ, ζήτησαν την πολιτική συναίνεση των κομμάτων της αντιπολίτευσης στα νέα μέτρα. Ενδεικτικά είναι τα όσα είπαν στους βουλευτές του ΛΑΟΣ.
«Είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση. Να είστε ενωμένοι, να στηρίξετε την κυβέρνηση. Πρόκειται για μια κυβέρνηση επτά μηνών και, παρά το γεγονός ότι είναι μια κεντροαριστερή κυβέρνηση, έχει πάρει μέτρα που δεν θα τολμούσε να πάρα κάποια άλλη».

Το νέο «τοπίο»
Πάντως, το πολιτικό τοπίο που θα αφήσουν πίσω τους οι ελεγκτές όταν φύγουν από τη χώρα μετά από δυόμισι χρόνια θα είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Η σκληρότητα των μέτρων, η μείωση του εισοδήματος εκατομμυρίων Ελλήνων, η «ντροπή» της προσφυγής σε οικονομική βοήθεια, η χλεύη των Ευρωπαίων και των εκπροσώπων των διεθνών αγορών θα έχουν καταλυτικές συνέπειες στο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Ενδέχεται πολιτικοί που σήμερα θεωρούνται κορυφαίοι και βγαίνουν καθημερινά στα παράθυρα να μη βρουν την ψήφο τους στις προσεχείς εκλογές, επεσήμανε παλαιός πολιτικός παράγοντας, και δεν εννοούσε μόνο τους πολιτικούς των κομμάτων εξουσίας, αλλά και εκείνους της αριστερής αντιπολίτευσης. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Απ. Κακλαμάνης. «Καθόμαστε όλοι, δίκαιοι και άδικοι, ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, στην κορυφή ενός ηφαιστείου. Αν κάποιες ελίτ ή τμήματα τους νομίζουν ότι θα ξεφύγουν, κάνουν λάθος και πιο μεγάλο λάθος κάνουν εκείνοι που εύχονται την έκρηξη του ηφαιστείου, γιατί κανείς δεν πρόκειται να γλιτώσει».
Θεωρούν, όμως, πως και οι πολίτες έχουν τις δικές τους ευθύνες. Γιατί, όπως είπε και ο Αλέκος Παπαδόπουλος, «είμαστε ένας λαός με το ένα χέρι σε γροθιά και το άλλο στη ζητιανιά».


Η συμφωνία Ε.Ε. – ΔΝΤ περιλαμβάνει τρία σκέλη μέτρων: πρώτον, τη δημοσιονομική εξυγίανση, δεύτερον, τις διαρθρωτικές αλλαγές και, τρίτον, προληπτικό πλαίσιο στήριξης των τραπεζών.

Η ΤΡΟΙΚΑ ΖΗΤΑ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ για το πότε και ποιοι οργανισμοί και επιχειρήσεις του Δημοσίου θα ιδιωτικοποιηθούν. Παρ' ότι οι συζητήσεις δεν υπεισήλθαν σε τεχνικές λεπτομέρειες (η γενική οδηγία είναι «ξεφορτωθείτε ό,τι επιβαρύνει το Δημόσιο, μαζέψτε λεφτά για το έλλειμμα απ' ό,τι μπορεί να πουληθεί»), ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, ΟΠΑΠ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΔΑΘ, ΕΛΠΕ, το υπόλοιπο ποσοστό του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» βρίσκονται στο πρόγραμμα. Επιταχύνεται το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων ως εκ των ων ουκ άνευ και μείζων διαρθρωτική αλλαγή.

Το άγχος και η παραζάλη που προκαλεί σήμερα στην πολιτική σκηνή η οικονομική θύελλα σίγουρα δεν βοηθούν βέβαια και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να έχει «καθαρό μυαλό» -πόσο μάλλον που η Ν.Δ. φέρει το βάρος σοβαρών ευθυνών της για τη διαμόρφωση της παρούσας κατάστασης.

Με τα μελανότερα χρώματα περιγράφει την επόμενη μέρα στην οικονομία ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών Πέτρος Δούκας στη συνέντευξη του, τονίζοντας ότι ήδη «χρεοκόπησε το σύστημα με το οποίο λειτουργούσε η Ελλάδα». Μιλά για τα μέτρα-εφιάλτη σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, υπεραμύνεται των επιλογών του στην υπόθεση των «δομημένων» ομολόγων, ενώ στέλνει κι ένα ξεκάθαρο μήνυμα στη Ρηγίλλης που τον θεωρεί «βαρίδι»...
Πέτρος Δούκας: «Χρειάζεται δραστική μείωση των δημοσίων υπαλλήλων… Δεν χάθηκαν 3,5 δισ. από τα «δομημένα»… Δεν είμαι ένα από τα «βαρίδια» της Νέας Δημοκρατίας…»
«Δεν είμαι βέβαιος πως επαρκούν πλέον οι δυνάμεις του ΔΝΤ για να περάσουμε τον κάβο για τα επόμενα τρία χρόνια. Αντί να περιμένουμε από το ΔΝΤ να μας προτείνει ή επιβάλει μεταρρυθμίσεις, θα έπρεπε εμείς οι ίδιοι να «πιάσουμε τον ταύρο απ’ τα κέρατα»».




Δεν εγκαταλείπει τη χώρα και θα λύσει τη σιωπή του τον Ιούνιο
Οι εκμυστηρεύσεις του Καραμανλή.
Ο πρώην πρωθυπουργός δέχεται -ως γνωστόν- από γαλάζια στελέχη και από διάφορα μέσα ενημέρωσης μπαράζ αρνητικών σχολίων που αφορούν τις ευθύνες του για την κρίση, αλλά και «πληροφοριών» σχετικώς με ενδεχόμενα σχέδια του για το μέλλον. Κάποιοι από τους στενότερους συνεργάτες του, που παραμένουν κοντά του, τον προτρέπουν -σύμφωνα με πληροφορίες μας- να λύσει τη σιωπή του και να «μιλήσει». Ο ίδιος δεν αντιδρά θετικά σ' αυτό, θεωρώντας ότι «όλα είναι ακόμη νωπά» και ότι δεν θέλει να περάσει στο μέσον της κρίσεως σε ρόλο «σχολιαστή» του πρόσφατου παρελθόντος, ούτε και του πολιτικού παρόντος. Ο Κ. Καραμανλής παραδέχεται, λένε, πολλά λάθη, αλλά εκτιμά ότι δεν είναι ώρα να υποστηρίξει τώρα ότι μετά τη νίκη του της 4ης Οκτωβρίου ο Γ. Παπανδρέου καθυστέρησε «εξοργιστικά» να έρθει σε επαφή με το πρόβλημα της -πράγματι πολύ άσχημης- δημοσιονομικής κατάστασης, έτσι όπως είχε δρομολογηθεί στη γραμμή
Αθήνας - Βρυξελλών (Αλμούνια). Ο νέος πρωθυπουργός είχε, λένε συνεργάτες του Κ. Καραμανλή, πλήρη εικόνα της κατάστασης, με στοιχεία που του παρείχε και η Κομισιόν και -συνεπώς- η καθυστέρηση του τους επόμενους μήνες ήταν αδικαιολόγητη. Πέρα από αυτά, ο Κ. Καραμανλής, λένε οι ίδιοι κύκλοι, δεν θέλει σε καμία περίπτωση να εκφέρει δημοσίως γνώμη για όλους εκείνους τους γαλάζιους που σήμερα συμπορεύονται με επικριτές του, γιατί κάτι τέτοιο θα προκαλούσε «άγονες εσωκομματικές αντιπαραθέσεις».
Στους κόλπους της Ν.Δ. θεωρείται πιθανό ότι ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του κόμματος θα «μιλήσει» από το βήμα του συνεδρίου, τον Ιούνιο. Ας σημειωθεί ότι, στις ιδιαίτερες συζητήσεις του, ο Κ. Καραμανλής διαψεύδει κατηγορηματικά τις «πληροφορίες» που τον φέρουν να εγκαταλείπει εντελώς την πολιτική και να φεύγει από την Ελλάδα.

Ο διευθυντής του γραφείου του Αντ. Σαμαρά, ο καθηγητής Κ. Αρβανιτόπουλος, προ καιρού είχε φωνάξει πρώην κορυφαίο υπουργό της Ν.Δ. και παραστάτη διαχρονικά του καραμανλισμού και είχαν συμφώνησα για έξι μήνες να μην εμφανιστεί στην τηλεόραση γιατί έκανε ζημιά. Αυτός όμως παραβίασε τη συμφωνία. Το τραβάει το σκοινί ή το θέλει η ψυχούλα του;

Γαλάζιες διαγραφές
Σε αναμμένα κάρβουνα κάθονται χα υπόλοιπα «βαρίδια» της Ν.Δ. μετά τη διαγραφή του Αρ. Παυλίδη, με την οποία ο Αντ. Σαμαράς θέλησε να στείλει το μήνυμα ότι εννοεί απολύτως την απόφαση του να ξεκαθαρίσει το κόμμα από όσους πλήγωσαν την παράταξη και τους οπαδούς της. Και όλα δείχνουν ότι ο επόμενος στη λίστα των διαγραφών είναι ο Γ. Βουλγαράκης, ο οποίος θα πληρώσει εκείνη την αποστροφή του περί «νόμιμου και ηθικού»! Και βέβαια έπονται και άλλοι, καθώς φαίνεται ότι ο πρόεδρος του κόμματος εκτιμά ότι η υπόθεση «αυτοκάθαρση» πρέπει να έχει κλείσει μέχρι το συνέδριο. Πάντως, τουλάχιστον δυο από τα λεγόμενα «γαλάζια βαρίδια» όπου σταθούν και όπου βρεθούν συγκεντρώνουν την αποδοκιμασία των παρευρισκομένων, ακόμη και όσων τους κανάκευαν όσο ήταν κορυφαίοι υπουργοί. Ακόμη και σε κοινωνικές εξόδους τους, για ένα κυριακάτικο φαγητό, «τους παίρνουν από τα μούτρα» οι πολίτες για την καταστροφή της χώρας, και περισσότερο απ' όλους οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της Ν.Δ. που πίστεψαν στις προθέσεις και τις εξαγγελίες της κυβέρνησης Καραμανλή. Το ποιοι είναι εύκολα να το φανταστείτε. Ο «αντ' αυτού» και ο «ταμίας».

Καραγκιοζιλίκια με τα φάρμακα
Αλαλούμ δημιουργήθηκε για μία ακόμη φορά με την περιβόητη ανατιμολόγηση των 6.500 φαρμάκων - η οποία όλο ανακοινώνεται εδώ και πέντε μήνες, αλλά στην πράξη δεν γίνεται τίποτε. Μετά από συνεχείς παλινωδίες του γ.γ. Εμπορίου, Στ. Κομνηνού, οδηγηθήκαμε σε πλήρες αδιέξοδο. Το τελευταίο κατόρθωμα του συνέβη, όταν έστειλε στις φαρμακοβιομηχανίες στοιχεία για τις προτεινόμενες τιμές, τα οποία ήταν σχεδόν όλα λάθος.
Όπως ήταν φυσικό, προκλήθηκε... πατατράκ, καθώς πολλές εταιρείες είχαν μειώσεις της τάξης του 70-90%. Ήταν φανερό πως είχε πλήρη αδυναμία να συλλέξει αξιόπιστα δεδομένα από την Ευρώπη και να προχωρήσει στην ανατιμολόγηση με βάση τις τρεις χαμηλότερες τιμές. Μπροστά στο αδιέξοδο και την πίεση από το εξωτερικό, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης επέλεξε μία λύση του τύπου «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι»: επίπεδη μείωση στις τιμές έως και 27%. . Το γεγονός ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους φαρμακοβιομηχάνους, καθώς -εκτός των άλλων-με την ισοπεδωτική, δραστική μείωση στις ελληνικές τιμές, θα προκύψει ντόμινο σε άλλες χώρες, στις οποίες η Ελλάδα είναι χώρα αναφοράς για την τιμολόγηση των φαρμάκων, κάνοντας για μία ακόμη φορά το τελευταίο διάστημα ρεζίλι τη χώρα. Μάλιστα, πολλές πολυεθνικές έστειλαν μήνυμα σε υπουργούς ότι το μέτρο θα οδηγήσει σε απόσυρση φαρμάκων από την Ελλάδα. Αν πράγματι θα βγει δελτίο. Ημών μέχρι την 1 Παρασκευή και τι θα ισχύσει από τη Δευτέρα. Η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση καταφέρνει να τα κάνει μούσκεμα την ώρα που ακόμη και οι ίδιοι οι φαρμακοβιομήχανοι δέχονται να υποστούν μεγάλες μειώσεις, αφού την τελευταία δεκαετία είχαν υψηλά κέρδη και σε αρκετές των περιπτώσεων ήταν ο ορισμός της αισχροκέρδειας. Για μία ακόμη φορά, κάποιοι στην κυβέρνηση δείχνουν πρωτοφανή ερασιτεχνισμό, την ώρα ακριβώς που η χώρα χρειάζεται στυγνό επαγγελματισμό.


Πολιτικό τσουνάμι, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, χτύπησε τον Συνασπισμό. Η έναρξη των προσυνεδριακών συζητήσεων έκρυβε μία αρνητική έκπληξη για την ηγεσία του κόμματος.
«Πάμε να πεινάσουμε και εμείς μιλάμε για τα εσωκομματικά μας», ακουγόταν στις προσυνεδριακές συζητήσεις- Διασπασμένη η πλειοψηφούσα τάση.

Σφίγγει ο κλοιός γύρω από το Μαξίμου για την υπόθεση Βατοπεδίου. Τόσο ο εκ των δικηγόρων της ΚΕΔΓ. Ζερβουδάκης όσο και ο ίδιος ο ηγούμενος Εφραίμ δεν απέφυγαν να «μοιράσουν» ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα και στο Δημόσιο, που «πίεζε ασφυκτικά για τις ανταλλαγές».

Άλλοι θα συμφωνήσουν, άλλοι θα διαφωνήσουν, πολλοί θα προβληματιστούν ή και θα σοκαριστούν. Το προσόν όμως του Γαλλοαιγύπτιου οικονομολόγου Σαμίρ Αμίν, μέλους μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που επηρέασαν καθοριστικά την οικονομική σκέψη του Ανδρέα Παπανδρέου, είναι ότι δεν μασάει τα λόγια του, δεν στρογγυλεύει τις ιδέες του και επιτρέπει να γίνει πραγματική συζήτηση και διερεύνηση σοβαρών προβλημάτων και εναλλακτικών λύσεων. Μιλώντας για τον πατέρα του και τους ανθρώπους που τον επηρέασαν, ο σημερινός πρωθυπουργός έλεγε, σε μια συνέντευξη του στον Γιάννη Διακογιάwn, το 2006: «Ο Ανδρέας δεν χρησιμοποιούσε τον όρο κοινωνία των πολιτών, αλλά μιλούσε συνεχώς για το λαϊκό και μαζικό κίνημα, το συνδικάτο, την αυτοδιοίκηση και την αποκέντρωση. Όλα αυτά επηρέασαν τον λαό για μια άμυνα της κοινωνίας απέναντι σε ξένες πολιτικές, απέναντι σε εξωτερικές παρεμβάσεις. Κι αν τότε υπήρχε ο κίνδυνος λόγω της δικτατορίας που επέβαλαν οι ξένοι, σήμερα και πάλι λόγω της παγκοσμιοποίησης χρειάζεται να υπάρχει ισχυρή κοινωνία, για να αντισταθεί στην ισοπέδωση, αλλά και να εκμεταλλευθεί τις προκλήσεις της εποχής. Κατά τον Αμίν, μεγάλο όνομα μεταξύ των ριζοσπαστών οικονομολόγων του 20ού αιώνα και κορυφαίο διεθνώς ειδικό σε θέματα ανάπτυξης, η Ελλάδα έχει να διαλέξει, στο σημείο που έφθασαν σήμερα τα πράγματα, μεταξύ μιας κοινωνικής καταστροφής και της αποχώρησης από την Ευρωζώνη, με ταυτόχρονη αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Ο Σαμίρ Αμίν ήταν ένας από τους πρώτους ανθρώπους στους οποίους τηλεφώνησε ο Ανδρέας Παπανδρέου το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου 1981. Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ τον θαύμαζε και τον συμβουλευόταν, ενώ είχε μεταφράσει και στα ελληνικά ένα από τα γνωστότερα βιβλία του. Συγγραφέας περισσότερων από τριάντα βιβλίων, εκ των οποίων πολλά έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, το τελευταίο για το πώς μπορούμε να φύγουμε από την κρίση, ο Σαμίρ Αμίν είχε και έχει πάντα μια έντονη διεθνή πολιτική δράση, ενώ θεωρείται ένα από τα μεγάλα ονόματα μεταξύ των ριζοσπαστών οικονομολόγων και κορυφαίος ειδικός σε θέματα ανάπτυξης. Διηύθυνε το Ινστιτούτο Αφρικανικής Ανάπτυξης του ΟΗΕ και το Φόρουμ του Τρίτου Κόσμου, ενώ δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Πουατιέ, του Ντακάρ και του Παρισιού VIII.
Σαμίρ Αμίν: Υπάρχει σήμερα, για πρώτη φορά ύστερα από πολύ καιρό, μια πολιτική δυνατότητα συγκρότησης ενός αντιολιγαρχικού κινήματος στην Ευρώπη. Γιατί δεν είναι μόνο τα λαϊκά στρώματα, οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι που θα πληγούν, είναι και η μεσαία τάξη, είναι και οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Είναι πάρα πολύς ο κόσμος που θα συντριβεί. Δεν μιλάω για σοσιαλιστικό, μιλάω για αντιολιγαρχικό κίνημα.

Η συμβουλή μου προς τον Γιώργο Παπανδρέου είναι να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ! Η δημιουργία του ευρώ ήταν μια ηλιθιότητα. Το να φτιάξεις πρώτα νόμισμα και μετά κράτος είναι σαν να βάζεις το κάρο πριν από το άλογο.

«Παύση πληρωμών τώρα, αλλιώς θα υποφέρει η κοινωνία»

Αν η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών και φύγει από το ευρώ, όπως προτείνεις, το σημερινό χρέος θα είναι πρακτικά αδύνατο να πληρωθεί και θα πάρει ακόμα πιο δυσθεώρητες διαστάσεις, ειδικά μετρούμενο σε υποτιμημένες δραχμές...
Γι’ αυτό λέω ότι η παύση πληρωμών πρέπει να συνοδευτεί από επαναφορά συναλλαγματικών ελέγχων. Τώρα, οι ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσαν να πάρουν ανταποδοτικά μέτρα. Δεν νομίζω όμως ότι θα σταματήσουν να έρχονται Ευρωπαίοι τουρίστες, μπορεί να έρθουν και περισσότεροι, γιατί θα φθηνύνετε. Τις εξαγωγές σας στην Ευρώπη θα μπορούσατε ίσως να τις ανακατευθύνετε σε άλλες χώρες και περιοχές, αν χρειαζόταν.

Ποιες;
Στη Ρωσία, στη Μέση Ανατολή, στην Κίνα, στη Λατινική Αμερική...

Ποιες νομίζεις, αλήθεια, ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να παίξει το γεωπολιτικό της χαρτί; Ιστορικά, αυτό το χαρτί χρησίμευσε περισσότερο στην υποδούλωση, παρά στην ισχυροποίηση της χώρας…
Πρέπει να φορτώσετε στις ΗΠΑ το βάρος της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης. Η Τουρκία είναι μια μεσαία δύναμη, σχετικά ισχυρή, έχει διεκδικήσεις στο Αιγαίο, πιθανώς για το οικονομικό ενδιαφέρον κάτω από τον πυθμένα του. Αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν σήμερα δυνατότητες να σας επιτεθεί η Τουρκία. Κατά συνέπεια, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα γεωπολιτικά σας χαρτιά.
Θα μπορούσε ένας Έλληνας, ακόμα κι αν συμμεριζόταν την ανάλυση σου για ανάγκη μεγάλης μεταρρύθμισης ή ακόμα και καταστροφής της Ευρωζώνης, να σου πει πως θέλεις τώρα μια μικρή χώρα σε αυτή την κατάσταση να σηκώσει αυτό το βάρος...
Η εναλλακτική που διαθέτετε είναι χειρότερη. Θα υποστείτε μείωση των μισθών κατά 20-30% και μια τεράστια ανεργία, πρωτοφανών διαστάσεων. Η εξέλιξη θα είναι τρομερή, δεν θα την αντέξετε, δεν θα την αντέξει η κοινωνία σας, η χώρα σας. Και ύστερα, αν η Ελλάδα ξεκινούσε τη διαδικασία με το ευρώ, θα έβρισκε μια πολύ μεγάλη απήχηση στην Ευρώπη, γιατί δεν είστε οι μόνοι που έχετε προβλήματα.
Σαμίρ, επιχειρηματολογείς με όρους κοινωνικών ή εθνικών συμφερόντων των ευρωπαϊκών χωρών, αλλά οι ιθύνοντες αυτών των χωρών θεωρούν τη συμμετοχή στην Ευρωζώνη εγγύηση της θέσης, του ρόλου, της εξουσίας, των κερδών τους.
Ναι, αλλά η συντριπτικά μεγαλύτερη μερίδα της κοινωνίας θα υποφέρει πολύ, αν επικρατήσει η άποψη τους.
Υπήρξε μια απόφαση της Ε.Ε. που λέει σα, σε περίπτωση απειλής στάσης πληρωμών, θα υπάρξει μια κοινή επέμβαση Ε.Ε. και ΔΝΤ. Πώς κρίνεις αυτό το σενάριο;
Το ΔΝΤ δεν διαθέτει στρατηγική διαχείρισης μιας τέτοιας κρίσης, μπορεί μόνο να τη διαχειρισθεί από μέρα σε μέρα, ματώνοντας τον ελληνικό λαό. Δεν έχουν στρατηγική.
Δεν πρέπει να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της χώρας στις αγορές; Διαφωνείς με αυτό; Ασφαλώς διαφωνώ. Αυτό που λες σημαίνει να αναγνωρίσουμε την εξουσία των αγορών.
Μπορούμε να την αμφισβητήσουμε;
Βεβαιότατα. Υπάρχει σήμερα, και μάλιστα διεθνώς, μια μεγάλη δυνατότητα δημιουργίας ενός αντιολιγαρχικού κινήματος, δεν λέω σοσιαλιστικού, λέω αντιολιγαρχικού. Γιατί δεν πλήττονται μόνο τα λαϊκότερα στρώματα, πλήττεται η μεσαία τάξη, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Συμφωνείς με τις εκτιμήσεις ότι περάσαμε το σοβαρότερο σημείο της παγκόσμιας κρίσης; Κάθε άλλο. Δεν είδαμε τίποτα ακόμα. Συναντήσαμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου.
Δεν θα ήταν ορθότερο, από πλευράς τακτικής και πολιτικής, να ζητήσει κανείς τη ριζική μεταρρύθμιση αντί της καταστροφής της Ευρωζώνης;
Όχι, γιατί, αν αρχίσουν διαπραγματεύσεις για τη μεταρρύθμιση, δεν θα τελειώσουν ποτέ, θα τις χρησιμοποιήσουν για να σαμποτάρουν κάθε μεταρρύθμιση ή για να την κενώσουν περιεχομένου.
Θα σου πουν πάντως ότι η καταστροφή της ενωμένης Ευρώπης είναι μια τεράστια στρατηγική νίκη των Ηνωμένων Πολιτειών.
Διαφωνώ. Η σημερινή Ευρώπη είναι πλήρως υποταγμένη στο NATO και στις ΗΠΑ.

Το ευρώ κλονίζεται ευρώ μπορεί να σπάσει, χώρες-μέλη της Ευρωζώνης μπορεί να επιχειρήσουν την επιστροφή στο εθνικό τους νόμισμα - είναι μερικές σκέψεις που διατυπώνονται στις μέρες μας δημόσια, ενίοτε και υποστηρίζονται.

Ο Γιώργος Παπανδρέου έδειξε τις προθέσεις του αναφορικά με τα ελληνοτουρκικά πριν καλά καλά καθήσει στην πρωθυπουργική καρέκλα. Η άτυπη σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών της Διαβαλκανικής στην Κωνσταντινούπολη ήταν η αφορμή για να μεταβεί εκεί και νά συναντήσει τον Ταγίπ Ερντογάν. Εκείνη η πρώτη κίνηση είχε πολύ γρήγορα συνέχεια, με βασικούς σταθμούς την επιστολή του Τούρκου πρωθυπουργού και την απάντηση του Έλληνα ομολόγου του.

Διχοτόμηση, «Ταλατοποίηση» των συνομιλιών ή διεύρυνση του πλαισίου με περισσότερους (Ε.Ε.,ΟΗΕ, Τουρκία, Ελλάδα και τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας) συνομιλητές στο τραπέζι, τα σενάρια της επόμενης μέρας.
Τον περασμένο Αύγουστο, ο Ρώσος πρόεδρος Μεντβέντεφ ενημέρωσε με επιστολή τον τότε Ουκρανό ομόλογο του Γιουσενκο ότι στην ουσία διακόπτει τις σχέσεις με το Κίεβο, μέχρι να εκλεγεί νέος πρόεδρος. Οκτώ μήνες αργότερα, το Κρεμλίνο υπέγραφε πανηγυρικά μια κρίσιμη συμφωνία με τον νέο ηγέτη της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, που φρόνησε γρήγορα να τηρήσει μια από τις προεκλογικές του υποσχέσεις, αποκαθιστώντας τις σχέσεις με τη Μόσχα.

Ένα κολοσσιαίο φράγμα, το τρίτο μεγαλύτερο στον κόσμο, ετοιμάζεται να αναγείρει η Βραζιλία, προκαλώντας όμως οργή και θυμό στις γηγενείς φυλές του Αμαζονίου, αλλά και στο Χόλιγουντ...

Αστυνομικοί προτείνουν τη δημιουργία έφιππης Αστυνομίας για περιπολίες, επέκταση της αστυνόμευσης με σκύλους, δημιουργία τηλεοπτικής εκπομπής στα πρότυπα του «Αρετή και τόλμη» των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και την τοποθέτηση κάδων ανακύκλωσης και φωτοβολταϊκών συστημάτων στις αστυνομικές υπηρεσίες, εφαρμογή επαγγελματικού προγράμματος κινητής τηλεφωνίας στις υπηρεσίες, τοποθέτηση καμερών έξω από τα τμήματα και τα κρατητήρια, καθιέρωση αιφνιδιαστικών αλκοτέστ και ναρκοτέστ για αστυνομικούς!

Μετ' εμποδίων συνεχίζονται οι έρευνες της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, ελλείψει βιολογικού υλικού των έξι κατηγορουμένων για τρομοκρατική δράση, ενώ η επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη του αρχηγού της Αστυνομίας Λ. Οικονόμου με τον διευθυντή της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας Αλ. Τζοίτη πυροδότησε σενάρια για νέες συλλήψεις, εκτός Αττικής αυτή τη φορά.

Τουλάχιστον 20 νοσοκομεία σε όλη τη χώρα εμφανίζονται ως αδύναμοι κρίκοι στη λειτουργία του ΕΣΥ, σύμφωνα με παλαιότερες μελέτες και εκτιμήσεις των ειδικών, οι οποίοι θεωρούν αναγκαία την εκπόνηση ενός σχεδίου «Καλλικράτη» και στην υγεία.
Υποψήφιοι για κατάργηση 20 «αδύναμοι κρίκοι» του ΕΣΥ στην περιφέρεια- «Στόχος, να επιτευχθούν οικονομίες κλίμακας» - Δεν θα καταργηθούν θέσεις… ακόμα.

Το οπωσδήποτε λυπηρό γεγονός που σημειώθηκε, με την αποχή του ιπταμένου προσωπικού από την προγραμματισμένη εκπαιδευτική πτητική δραστηριότητα του, ως αντίδραση για τη σημαντική περικοπή του εισοδήματος τους (λόγω καταργήσεως της αυτοτελούς φορολογήσεως του πτητικού τους επιδόματος), είναι ένα ιδιαίτερα σοβαρό φαινόμενο.

Συνεχίζονται, παρά την από εξαμήνου και πλέον κυβερνητική αλλαγή, οι απίστευτες καθυστερήσεις στην υλοποίηση των ανεκτέλεστων συμβάσεων Α.Ω., οι οποίες, στην παρούσα κατάσταση, αποτελούν το μόνο μέσον για να κινηθεί κάπως η αμυντική βιομηχανία της χώρας.

Στην υποβάθμιση των κολεγίων φαίνεται να στοχεύουν οι ρυθμίσεις του επίμαχου νομοσχεδίου που προβλέπουν τη μετονομασία τους σε Κέντρα Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης.

Στην εξάλειψη των εμποδίων που προκύπτουν από την ποικιλομορφία των εθνικών νομικών συστημάτων, αλλά και στην προώθηση μιας πανευρωπαϊκής προσέγγισης σε θέματα που ξεπερνούν τα εθνικά σύνορα, όπως η μετανάστευση, το οργανωμένο έγκλημα και η τρομοκρατία, στοχεύει το νέο πενταετές σχέδιο συνεργασίας των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα της Δικαιοσύνης και της Εσωτερικής Ασφάλειας.

Στο «στόχαστρο» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μπήκε πριν από λίγες ημέρες η διαφημιστική παραγωγή των αλκοολούχων που προορίζεται για νέους 15-24 ετών, μετά την ολοκλήρωση έρευνας που καταδεικνύει ότι το 77% των Ευρωπαίων αποδοκιμάζει τις σχετικές καμπάνιες, με το 82% να τάσσεται υπέρ της επιβολής σήμανσης αντίστοιχης με αυτή των προϊόντων καπνού.

Όλο και περισσότερες εταιρείες αναζητούν τους υποψήφιους εργαζόμενους μέσω των κοινωνικών δικτύων.