Η από κοινού μάχη

Του Θεόδωρου Σαββίδη

Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι της Συμπολίτευσης υπέγραψαν δήλωση στήριξης στο πρόσωπο του Δημάρχου.

Η πρόσκληση για στήριξη μπορεί να ερμηνευτεί και σαν πρόσκληση σε κάλυψη πράξεων σε βάρος των δημοτών.

Προσωπικά δεν πιστεύω πως οι δημοτικοί σύμβουλοι της συμπολίτευσης εξελίχθησαν σε προδότες και απάτριδες. Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι τους πήρε ο κατήφορος του συνεχιζόμενου λάθους. Μιλάμε δηλαδή για το παιχνίδι με τη φωτιά κι αρχίζει να γίνεται εμφανές πως οι κατ’ εξακολούθηση πολιτικές εν προκειμένου ανοησίες, θα μας βάλουν σε περιπέτειες και θα μας πάρουν στο λαιμό τους.

Είναι δύσκολο να πάρεις θέση εποικοδομητική. Η κατάσταση έφτασε στο μη παρέκει.

Συνηθίσαμε σε επίπλαστο επίπεδο ζωής και αρνούμεθα να αντιληφθούμε ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί, όσο δε γρηγορότερα το αντιληφθούμε τόσο πιο γρήγορα θα βγούμε από την κρίση που ταλανίζει το Δήμο.

Μια διεφθαρμένη πολιτική και οργανωμένη, ένας εθισμός στη θεσούλα στο δημόσιο και στο μαυρογοριτισμό λαός, μια παντελώς ανίκανη διεφθαρμένη γραφειοκρατία, δεν είναι οι καλύτερες προϋποθέσεις να αλλάξει κάτι στον τόπο.

Οι ηγέτες γίνονται (‘ψήνονται’) μέσα στη ζωή, δεν κληρονομούνται ως πολιτική καρέκλα, την νοοτροπία του σοφού ηγέτη, την χτίζεις μέρα με την ημέρα στη ζωή σου και όλα αυτά τα
΄΄ανέκδοτα΄΄ που μας διοικούν επί 10 ετίες, φυσικά και δεν έχουν τέτοια ηγετικά προτερήματα αφού δεν χρειάστηκε ποτέ να αγωνιστούν για να φτιάξουν ηγετικό χαρακτήρα.

Λείπουν ηγέτες λοιπόν (γενικότερα) σε κράτος, κοινωνία, πολιτική, δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Τις θέσεις τις είχαν και τις έχουν (και θα τις έχουν) διαπλεκόμενοι φελλοί που δυστυχώς δεν ακούς το feed back που παίρνουν από σοβαρούς ανθρώπους. Και όσο δεν ακούς το feed back, τόσο προχωράς προς το γκρεμό. Αλλά όταν πέφτεις στο γκρεμό παίρνεις και τους άλλους μαζί σου. Και οι άλλοι τι χρωστάνε να πέσουν μαζί σου? Θα ζητήσουν από τον κοσμάκη να υποστηρίξει αυτό το διεφθαρμένο καθεστώς ελλείψει εναλλακτικής λύσης. Με αυτή τη λογική δεν υπήρχαν ποτέ ανατροπές και όλοι πάντα θα συμβιβάζονταν με όλα! Αν είναι ποτέ δυνατόν!

Ο τόπος να σταθεί όρθιος, αλλά όχι με τον θίασο των ανίκανων και απατεώνων. Αν δεν κάνω λάθος, όλοι λέμε ότι αυτοί, τα ίδια σκύβαλα, που είναι τώρα στη Διοίκηση και στην αντιπολίτευση κατέστρεψαν τον τόπο. Και τώρα θα μας ζητήσουν να τις υποστηρίξουμε για να τον σώσουν? Μα ένα πράγμα που δεν τους ενδιαφέρει είναι ο τόπος, δηλ. οι δημότες. Χωρίς την αλητεία ορισμένων πολιτικών που συμμετέχουν στο σημερινό (όπως και το παλαιότερο) δημοτικό συμβούλιο.

Ναι να δώσω και την ψυχή μου αλλά με αυτά τα παράσιτα, δεν δίνω δεκάρα. Ας καεί το σύμπαν. Δεν πρόκειται να κάνω τα αδύνατα δυνατά και να δείξω ομοψυχία για να διατηρήσουν αυτοί οι κλέφτες, αληταράδες τα προνόμια τους. Θα κοιτάξω το σπίτι μου και τίποτε άλλο. Κατά τα άλλα, αν μπορώ να κάνω κάτι για να τους προκαλέσω ζημιά θα το κάνω, κι ας ζημιωθεί και όλος ο τόπος μαζί.