Η φυλακή μας (;)

Όταν γενικά είναι παραδεκτό, ότι τα «χρήματα» έχουν την δυνατότητα:
να ανεβοκατεβάζουν χρηματιστήρια,
να δημιουργούν-παύουν οικονομικές κρίσεις,
να ανεβοκατεβάζουν υπουργούς, πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις,
να δημιουργούν-παύουν πολιτικά κόμματα και μορφές πολιτευμάτων,
να δημιουργούν-παύουν εξεγέρσεις, επαναστάσεις και δικτατορίες,
να δημιουργούν-παύουν εμφυλίους πολέμους,
να δημιουργούν-παύουν τοπικούς και παγκοσμίους πολέμους,
να … …
Όταν έχει επισημανθεί επανειλημμένα, ότι η προωθούμενη παγκοσμιοποίηση επιθυμεί μετά τον πλήρη κατακερματισμό των κρατών σε «επαρχίες», την ομοσπονδιοποίησή τους κατόπιν σε ένα κράτος, με μία κυβέρνηση, κοινό νόμισμα, κοινό στρατό, κοινή αστυνομία, κοινή θρησκεία, κοινό … τα πάντα, όπως επίσης και την μείωση του παγκοσμίου πληθυσμού στα 500 εκατ., με σκοπό τον πληρέστερο έλεγχο του κόσμου με τσιπάρισμα.

Όταν υπάρχουν συνεχώς «περίεργες» καταστάσεις, όπως:
η διαχρονική επιδείνωση της παιδείας και των εκπαιδευτικών συστημάτων,
η διαχρονική υποδαύλιση της ενότητας του κόσμου,
η προώθηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης,
η εκχώρηση του δικαιώματος της έκδοσης χρήματος σε ιδιωτικές τράπεζες,
η σταδιακή μεταβίβαση των συναλλαγών-λειτουργιών του κράτους και των ιδιωτών στις τράπεζες (μισθοί, συντάξεις, φόροι, επιστροφές παντός είδους, συναλλαγές άνω των 500 ευρώ, …)
η ξαφνική παρουσία «επικίνδυνων» ιών, με απαίτηση τον μαζικό εμβολιασμό του πληθυσμού,
τα ξαφνικά ακραία ατυχήματα,
τα ξαφνικά ακραία καιρικά φαινόμενα,
οι περίεργες χημικές ουρές (chemtrails),
η ξαφνική εμφάνιση νέων ασθενειών,
η ξαφνική αρρώστια και θάνατος διαφόρων ηγετών,
η προώθηση της πολυπολιτισμικότητας,
η διαχρονική αναποτελεσματική αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης,
η διαχρονική αναποτελεσματική αντιμετώπιση της κάθε είδους ρύπανσης,
η διαχρονική αδυναμία εξάλειψης της πείνας στον κόσμο,
η διαχρονική αδυναμία εξάλειψης των θανάτων μικρών παιδιών στον τρίτο κόσμο (ένα ανά 5΄΄ δευτ.),
η λήψη μέτρων που έχουν ως αποτέλεσμα την αποτροπή των ζευγαριών να τεκνοποιούν,
η προβολή της μονογονεϊκής οικογένειας,
η προβολή της ομοφυλοφιλίας με κάθε μέσον,
η προβολή της σεξουαλικής ζωής χωρίς συναίσθημα,
η προβολή του άσχημου και του αντιαισθητικού,
η προώθηση αμφιβόλου αποτελεσματικότητας φαρμάκων,
η διαχρονική αδυναμία ανακάλυψης φαρμάκων για τις ανίατες ασθένειες,
ο εξοβελισμός της εναλλακτικής ιατρικής,
η έκθεσή μας σε πάσης φύσεως ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες,
η μαζική χρήση χημικών στις καλλιέργειες, στα τρόφιμα, στην διατροφή των ζώων και στα καλλυντικά,
η μαζική χρήση χημικών συντηρητικών σε πάσης φύσεως συσκευασμένες τροφές,
η προωθούμενη χρήση τεχνικών γλυκαντικών σε αναψυκτικά, τσίχλες, καραμέλες, μπισκότα, τρόφιμα, φάρμακα,
η προώθηση των μεταλλαγμένων τροφών,
η χρήση χλωρίου στο πόσιμο νερό,
η χρήση φθορίου στις οδοντόπαστες,
η χρήση μετάλλων στα εμβόλια,
η προώθηση της ευγονικής,
η προωθούμενη χρήση των λαμπτήρων εξοικονόμησης ενεργείας,
η προωθούμενη χρήση των ασυρμάτων μετρητών καταγραφής ηλεκτρικού ρεύματος σε πραγματικό χρόνο,
η προώθηση των έξυπνων συσκευών κινητής τηλεφωνίας,
η εμφάνιση των νέων έξυπνων τηλεοράσεων, με ενσωματωμένη κάμερα και μικρόφωνο,
η … …

Όταν συνδυαστούν όλα τα παραπάνω, θα ήταν μάλλον αφελές να πιστεύει κανείς ότι το πάνω χέρι στην ΕΕ (ή όπου αλλού), θα μπορούσε ποτέ να έχει η οποιαδήποτε κα Μέρκελ ή το οποιοδήποτε κράτος. Ή όπως έχει δείξει και η ζωή, ότι θα μπορούσε ποτέ ο οποιοσδήποτε «διορισμένος» αξιωματούχος να λειτουργεί αυτόβουλα (είτε με πράξεις είτε με δηλώσεις) ενάντια στα παγκοσμιοποιημένα συμφέροντα που υπηρετεί, χωρίς συνέπειες.

Κάτω από αυτό το πρίσμα συνάγεται ότι η ΕΕ γεννήθηκε για να μείνει, και για αυτόν τον λόγο δεν επιτρέπεται και η έξοδος μιας χώρας από την ευρωζώνη. Μόνο ως αστείο ακούγεται το επιχείρημα περί εξαναγκασμού μας να το πράξουμε από μόνοι μας. Όχι τουλάχιστον με τους υπάρχοντες κυβερνώντες. Και για του λόγου το αληθές και παρά τον γενικό χαμό της κρίσης, προωθούνται ήδη εντάξεις και άλλων χωρών στην ευρωζώνη (Λεττονία-Ρουμανία). Το πιθανότερο είναι ότι μια «χρεοκοπία» του ευρώ (σε συνδυασμό με το δολλάριο και το γιέν) να προέβαλλε ως αναγκαία λύση το «σωτήριο» παγκόσμιο νόμισμα.

Ο κυριότερος στόχος των εκβιαστικών διλημμάτων περί πτωχεύσεως και εξόδου μας από το ευρώ, δεν είναι άλλος από τον αποπροσανατολισμό του κόσμου για την αποδοχή των ολοένα νέων μέτρων κάθε φορά, ούτως ώστε να καταστεί πάμφθηνη η απόκτηση των κρατικών επιχειρήσεων και του ορυκτού πλούτου. Καταδείχτηκε αυτό άλλωστε πρόσφατα στην Κύπρο, με τις απαιτήσεις των δανειστών για το φυσικό αέριο της χώρας.

Ένας τίτλος, ο οποίος θα ταίριαζε στο διαρκώς εξελισσόμενο Παιχνίδι Ρόλων που βιώνουμε, θα ήταν: «Αποκοίμιση του Κόσμου για τον Πλήρη Έλεγχο», στο οποίο όλοι μας (θέλουμε δεν θέλουμε) έχουμε και έναν ρόλο – μηδενός εξαιρουμένου.

Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν παίκτες χωρίς ιδιαίτερες «αγκυλώσεις» και σε τέτοιες θέσεις, οι οποίοι να επηρεάσουν σε κάποιον βαθμό την πορεία του παιχνιδιού προς όφελος των πολλών, με γνώμονα την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά και όχι τον άκρατο και δίχως έλεος ναρκισσιστικό ατομικισμό.

Εν κατακλείδι, η κυριαρχία του εγώ-αριθμού και η παντελής αδιαφορία για τον άνθρωπο-οντότητα (πάνω από 3.000 αυτοκτονίες), αποτυπώνεται πολύ εύστοχα σε ένα σύνθημα τοίχου που λέει: «Αν ο πλανήτης ήταν τράπεζα, θα τον είχαν σώσει».