Μια συμφωνία σε τεντωμένο σχοινί, μια συμφωνία που εν πολλοίς θα κρίνει την τύχη και των δύο και ταυτόχρονα ένα πελώριο ρίσκο ήταν στην ουσία ο ανασχηματισμός της Παρασκευής. Ό,τι χρωμάτισε αυτόν τον ανασχηματισμό, που πραγματοποιήθηκε σε ένα απ’ τα κρισιμότερα σταυροδρόμια της κυβέρνησης, ήταν η συμφωνία μεταξύ του Γ. Παπανδρέου και του Β. Βενιζέλου.
Μια συμφωνία με την οποία στην ουσία ο πρωθυπουργός «παρέδωσε» στον Βενιζέλο, ο οποίος πλέον όχι απλώς έγινε το «νούμερο δύο» στην κυβέρνηση του Γιώργου, αλλά κρατά –κυριολεκτικά– τα κλειδιά της.
Θα έχει τον απόλυτο έλεγχο στην οικονομία (όσο φυσικά του επιτρέπουν οι εξαρτήσεις απ’ την «τρόικα»...), θα έχει τον αποφασιστικό ρόλο στη λειτουργία της κυβέρνησης, θα προεδρεύει ακόμα και της Κυβερνητικής Επιτροπής όταν απουσιάζει ο πρωθυπουργός, θα είναι στην πραγματικότητα αυτός ο αντιπρόεδρος, αφού ο άλλος, ο Θ. Πάγκαλος, ούτε καν συμμετέχει στην Κυβερνητική Επιτροπή, ενώ δεν έχει και καμιά σοβαρή αρμοδιότητα.
Αυτή η συμφωνία, αυτό το deal μεταξύ Παπανδρέου και Βενιζέλου έγινε για:
• Να αγοράσει κάποιον πολιτικό χρόνο ο Γ. Παπανδρέου, άγνωστο πόσο αλλά πάντως να αγοράσει, να βγει απ’ τα αδιέξοδα στα οποία είχε περιέλθει την τελευταία περίοδο, να μπορέσει να σταθεί στοιχειωδώς στα πόδια του, να μην ανατραπεί με εντελώς ταπεινωτικό τρόπο.
• Να μπορέσει ο Βενιζέλος να (απο)δείξει τα ηγετικά του προσόντα από μια εξαιρετικά δύσκολη θέση. ΑΝ το πετύχει, τότε αυτόματα βρίσκεται στην πρώτη θέση, μακράν μπροστά απ’ τους άλλους δελφίνους στη μεταπαπανδρεϊκή περίοδο, όταν έλθει (κι ο ίδιος προσδοκά ότι δεν θα αργήσει να έρθει...).
Βέβαια και επειδή τα νομίσματα έχουν δύο όψεις και επειδή τα όσα έγιναν συνέβησαν μέσα σε μια τραγική για την κυβέρνηση περίοδο, με αυτήν τη συμφωνία και οι δύο ανέλαβαν ένα πελώριο ρίσκο:
• Ο Γ. Παπανδρέου το ρίσκο να τον υπερκεράσει ο Βενιζέλος... ειρηνικά, χωρίς κάποια εσωκομματική κρίση, και να καταστεί ντε φάκτο πρώτος...
• Ο Βενιζέλος ανέλαβε το ρίσκο να αποτύχει, κάτι πολύ πιθανό αφού περιθώρια διαπραγμάτευσης με τους δανειστές ουσιαστικά δεν υπάρχουν, να βρίσκεται σε λίγες εβδομάδες στη θέση όπου βρισκόταν ως τώρα ο Παπακωνσταντίνου και στην ουσία να θάψει τις ηγετικές του φιλοδοξίες...
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι συνεργάτες του νέου αντιπροέδρου έλεγαν:
- Τον Γιώργο μπορεί να τον σώσει ο Βαγγέλης, αυτός όμως θα σωθεί;
Απ’ την άλλη, συνεργάτης του Παπανδρέου επεσήμαινε:
- Αν του κάτσει η ζαριά του Βαγγέλη, αυτός θα είναι ο επόμενος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ!
Αυτή η ιδιόμορφη διαρχία θα κριθεί εν πολλοίς στην πράξη. Αλλά πάντως και προς το παρόν ο πρωθυπουργός σίγουρα αγόρασε πολιτικό χρόνο, απέφυγε ακόμα και την ταπεινωτική καθαίρεση και όπως χαρακτηριστικά είπε ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ:
- Έκατσε ξανά στην καρέκλα του!
Πράγματι, αν αναλογιστεί κανείς την κατάσταση που επικρατούσε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ από την Πέμπτη το πρωί έως το μεσημέρι, όπου τα πάντα παίζονταν, ακόμα και ένα προνουντσιαμέντο ενάντια στον Παπανδρέου, και τη συγκρίνει με τα όσα συνέβησαν στη συνέχεια, καταλήγει στην εκτίμηση ότι ο Γιώργος απέφυγε τα χειρότερα, «ανάσανε» και μάλλον θα περάσει χωρίς σκοπέλους και το Μεσοπρόθεσμο.
Και πέτυχε και το εξής:
- Αν τα πράγματα καταλήξουν σε νέα αδιέξοδα, αν η κυβέρνηση αποτύχει και αναγκαστεί να πάει σε εκλογές σύντομα –κάποιες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για αναπόφευκτες εκλογές μέχρι το φθινόπωρο– τότε θα έχουν αποτύχει όλοι μαζί, δεν θα χρεωθεί αποκλειστικά ο ίδιος την αποτυχία.
Και αυτό το πέτυχε και μέσω της συγκρότησης της Κυβερνητικής Επιτροπής, αποτελούμενης μάλιστα από... δέκα υπουργούς, αν και από αυτούς απουσιάζουν (πρωτοφανές!) οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας, άρα τους καθιστά συνυπεύθυνους όλους και πρώτα πρώτα τους δελφίνους, αφού όλοι συμμετέχουν σε αυτό το νέο όργανο...
Είναι σαφές ότι η επιλογή για την Κυβερνητική Επιτροπή έγινε με βάση πρόσωπα και όχι υπουργεία. Απ’ την άλλη, η συγκρότησή της έχει γενικά ικανοποιήσει, αφού με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αποτελούσε πάγιο αίτημα πάρα πολλών στελεχών. Μόνο που μέχρι προχθές ο Γιώργος προτιμούσε να κυβερνά με τους... «κηπουρούς» του. Και άλλαξε ρότα όταν τα πράγματα έφτασαν να είναι εκτός ελέγχου, όταν οι εξελίξεις τον ξεπερνούσαν και τον οδηγούσαν σε μια ταπεινωτική έξοδο...
Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, αν και αγόρασε δηλαδή πολιτικό χρόνο ο Παπανδρέου, είναι ζητούμενο το πόσο πίσω πήγε τις εκλογές.
Κάποιοι εκτιμούν ότι τις απομάκρυνε για αρκετό χρόνο.
Αλλά κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι μόνο για λίγους μήνες τις πήγε πίσω. Ούτως ή άλλως, τονίζουν, τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν, η οργή και η αγανάκτηση του λαού δεν θα πάψουν επειδή... έγινε ο Βενιζέλος αντιπρόεδρος. Και επιπλέον εκλογές, τώρα πια, ζητούν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης...
Μια συμφωνία με την οποία στην ουσία ο πρωθυπουργός «παρέδωσε» στον Βενιζέλο, ο οποίος πλέον όχι απλώς έγινε το «νούμερο δύο» στην κυβέρνηση του Γιώργου, αλλά κρατά –κυριολεκτικά– τα κλειδιά της.
Θα έχει τον απόλυτο έλεγχο στην οικονομία (όσο φυσικά του επιτρέπουν οι εξαρτήσεις απ’ την «τρόικα»...), θα έχει τον αποφασιστικό ρόλο στη λειτουργία της κυβέρνησης, θα προεδρεύει ακόμα και της Κυβερνητικής Επιτροπής όταν απουσιάζει ο πρωθυπουργός, θα είναι στην πραγματικότητα αυτός ο αντιπρόεδρος, αφού ο άλλος, ο Θ. Πάγκαλος, ούτε καν συμμετέχει στην Κυβερνητική Επιτροπή, ενώ δεν έχει και καμιά σοβαρή αρμοδιότητα.
Αυτή η συμφωνία, αυτό το deal μεταξύ Παπανδρέου και Βενιζέλου έγινε για:
• Να αγοράσει κάποιον πολιτικό χρόνο ο Γ. Παπανδρέου, άγνωστο πόσο αλλά πάντως να αγοράσει, να βγει απ’ τα αδιέξοδα στα οποία είχε περιέλθει την τελευταία περίοδο, να μπορέσει να σταθεί στοιχειωδώς στα πόδια του, να μην ανατραπεί με εντελώς ταπεινωτικό τρόπο.
• Να μπορέσει ο Βενιζέλος να (απο)δείξει τα ηγετικά του προσόντα από μια εξαιρετικά δύσκολη θέση. ΑΝ το πετύχει, τότε αυτόματα βρίσκεται στην πρώτη θέση, μακράν μπροστά απ’ τους άλλους δελφίνους στη μεταπαπανδρεϊκή περίοδο, όταν έλθει (κι ο ίδιος προσδοκά ότι δεν θα αργήσει να έρθει...).
Βέβαια και επειδή τα νομίσματα έχουν δύο όψεις και επειδή τα όσα έγιναν συνέβησαν μέσα σε μια τραγική για την κυβέρνηση περίοδο, με αυτήν τη συμφωνία και οι δύο ανέλαβαν ένα πελώριο ρίσκο:
• Ο Γ. Παπανδρέου το ρίσκο να τον υπερκεράσει ο Βενιζέλος... ειρηνικά, χωρίς κάποια εσωκομματική κρίση, και να καταστεί ντε φάκτο πρώτος...
• Ο Βενιζέλος ανέλαβε το ρίσκο να αποτύχει, κάτι πολύ πιθανό αφού περιθώρια διαπραγμάτευσης με τους δανειστές ουσιαστικά δεν υπάρχουν, να βρίσκεται σε λίγες εβδομάδες στη θέση όπου βρισκόταν ως τώρα ο Παπακωνσταντίνου και στην ουσία να θάψει τις ηγετικές του φιλοδοξίες...
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι συνεργάτες του νέου αντιπροέδρου έλεγαν:
- Τον Γιώργο μπορεί να τον σώσει ο Βαγγέλης, αυτός όμως θα σωθεί;
Απ’ την άλλη, συνεργάτης του Παπανδρέου επεσήμαινε:
- Αν του κάτσει η ζαριά του Βαγγέλη, αυτός θα είναι ο επόμενος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ!
Αυτή η ιδιόμορφη διαρχία θα κριθεί εν πολλοίς στην πράξη. Αλλά πάντως και προς το παρόν ο πρωθυπουργός σίγουρα αγόρασε πολιτικό χρόνο, απέφυγε ακόμα και την ταπεινωτική καθαίρεση και όπως χαρακτηριστικά είπε ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ:
- Έκατσε ξανά στην καρέκλα του!
Πράγματι, αν αναλογιστεί κανείς την κατάσταση που επικρατούσε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ από την Πέμπτη το πρωί έως το μεσημέρι, όπου τα πάντα παίζονταν, ακόμα και ένα προνουντσιαμέντο ενάντια στον Παπανδρέου, και τη συγκρίνει με τα όσα συνέβησαν στη συνέχεια, καταλήγει στην εκτίμηση ότι ο Γιώργος απέφυγε τα χειρότερα, «ανάσανε» και μάλλον θα περάσει χωρίς σκοπέλους και το Μεσοπρόθεσμο.
Και πέτυχε και το εξής:
- Αν τα πράγματα καταλήξουν σε νέα αδιέξοδα, αν η κυβέρνηση αποτύχει και αναγκαστεί να πάει σε εκλογές σύντομα –κάποιες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για αναπόφευκτες εκλογές μέχρι το φθινόπωρο– τότε θα έχουν αποτύχει όλοι μαζί, δεν θα χρεωθεί αποκλειστικά ο ίδιος την αποτυχία.
Και αυτό το πέτυχε και μέσω της συγκρότησης της Κυβερνητικής Επιτροπής, αποτελούμενης μάλιστα από... δέκα υπουργούς, αν και από αυτούς απουσιάζουν (πρωτοφανές!) οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας, άρα τους καθιστά συνυπεύθυνους όλους και πρώτα πρώτα τους δελφίνους, αφού όλοι συμμετέχουν σε αυτό το νέο όργανο...
Είναι σαφές ότι η επιλογή για την Κυβερνητική Επιτροπή έγινε με βάση πρόσωπα και όχι υπουργεία. Απ’ την άλλη, η συγκρότησή της έχει γενικά ικανοποιήσει, αφού με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αποτελούσε πάγιο αίτημα πάρα πολλών στελεχών. Μόνο που μέχρι προχθές ο Γιώργος προτιμούσε να κυβερνά με τους... «κηπουρούς» του. Και άλλαξε ρότα όταν τα πράγματα έφτασαν να είναι εκτός ελέγχου, όταν οι εξελίξεις τον ξεπερνούσαν και τον οδηγούσαν σε μια ταπεινωτική έξοδο...
Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, αν και αγόρασε δηλαδή πολιτικό χρόνο ο Παπανδρέου, είναι ζητούμενο το πόσο πίσω πήγε τις εκλογές.
Κάποιοι εκτιμούν ότι τις απομάκρυνε για αρκετό χρόνο.
Αλλά κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι μόνο για λίγους μήνες τις πήγε πίσω. Ούτως ή άλλως, τονίζουν, τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν, η οργή και η αγανάκτηση του λαού δεν θα πάψουν επειδή... έγινε ο Βενιζέλος αντιπρόεδρος. Και επιπλέον εκλογές, τώρα πια, ζητούν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης...
Πηγή:paron.gr
E.K
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου