Μέτρα τώρα, γιατί η ψήφος δεσμεύει

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν κάμψη της Χρυσής Αυγής, καθώς οι εικόνες που έφθασαν στα σπίτια των Ελλήνων και καταδεικνύουν τη δράση αυτού του μορφώματος υπήρξαν καταιγιστικές.

Μεσολάβησε, βέβαια, ένα έγκλημα που συγκλόνισε το πανελλήνιο.

Και αυτό – το γεγονός, δηλαδή, ότι έπρεπε να χαθεί ένας άνθρωπος για να υπάρξει μια καταλυτικά (ελπίζω) δυναμική αντίδραση από την πλευρά όλων – αποδεικνύει πως και σ’ αυτήν την περίπτωση δεν λειτούργησε ο σωτήριος μηχανισμός της «έγκαιρης προειδοποίησης».

Προεκλογικά, επειδή όλα τα κόμματα είχαν τον «καημό» τους και πάνω στην γενική αναμπουμπούλα δεν κοίταζαν γύρω τους, αλλά και επειδή ο ανόητος διαχωρισμός – διχασμός σε δήθεν «μνημονιακούς» και δήθεν «αντιμνημονιακούς», δεν επέτρεψε να γίνει αντιληπτό πως η κρίση και το μνημόνιο κάποτε θα τελειώσουν, αλλά ο ναζισμός τελειώνει πάντα με αίμα.

Μετεκλογικά, επειδή η Χ.Α. αντιμετωπίστηκε ως ένα είδος… φοκλόρ, ευνοώντας τον (έμφυτο) στρουθοκαμηλισμό των κομμάτων και αφήνοντας χώρο για γλαφυρά ρεπορτάζ από «κατασκηνώσεις» και άλλες φανφαρόνικες στρατιωτικές παρελάσεις και δράσεις.

Την ίδια ώρα, χαϊδεύονταν αυτιά ψηφοφόρων, με χτυπήματα στην πλάτη και εκφράσεις του τύπου «έλα τώρα, αφού το ξέρουμε, δεν είσαι φασίστας, γιατί το κάνεις αυτό, ψήφισε κάτι άλλο».

Οι δυο-τρεις μονάδες που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις ότι έπεσε η Χ.Α. δεν είναι αρκετές – αν κρίνουμε από όσα δημοσιοποιήθηκαν μετά τον φόνο στο Κερατσίνι.

Θα περίμενε κανείς μια κατακόρυφη πτώση, αλλά δεν συνέβη.

Και αυτό έχει δύο (παράλληλες) εξηγήσεις:

Πρώτον, ότι υπάρχει μια μερίδα του πληθυσμού που ρέπει προς την βία και βρήκε την έκφρασή της μέσα από την Χ.Α. – και αυτό σημαίνει πως καλό είναι τέτοιου είδους ιδιοσυγκρασίες να μην βρίσκουν να ψηφίζουν κάτι που βλάπτει όλους τους υπόλοιπους, το σύνολο δηλαδή του λαού.

Και δεύτερον, μην το ξεχνάμε, η ψήφος δεσμεύει. Δεν είναι εύκολο τόσο γρήγορα, να παραδεχτεί κανείς το λάθος του και να τη διορθώσει (την ψήφο) που λέει και η Παπαρήγα.

Όλα τα υπόλοιπα (περί οργής, μνημονίου κλπ.) δεν έχουν θέση σε μια σοβαρή συζήτηση.

Οι Ισπανοί είχαν ανεργία 27% τον καιρό που εμείς είχαμε 7%, αλλά δεν έγιναν ναζί – ούτε άφησαν τους άλλους να γίνουν.

Οι Αυστριακοί ευημερούσαν όταν έστειλαν στη Βουλή τον Χάιντερ και τους ομοίους του.

Αυτή τη στιγμή, χρειάζεται συντονισμένη δράση και άμεση διακοπή κάθε ενέργειας και άποψης που απενοχοποιεί την ψήφο προς την Χ.Α.

Όσο κάποιοι (κόμματα, αρχηγοί, στελέχη) συνεχίζουν να συνδέουν το μνημόνιο με το ναζισμό, φέρνοντας μάλιστα ως παράδειγμα τη Γερμανία του μεσοπολέμου, οφείλουν και αυτοί να διορθώσουν τη στάση τους.

Διότι, ως γνωστόν, η Γερμανία ψήφισε μεν τον Χίτλερ και προκάλεσε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά προηγουμένως το… είχε ξανακάνει, μετατρέποντας σε σφαγείο την Ευρώπη κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Και επιτέλους, η Γερμανία του σήμερα έχει αλλάξει, κοιτάει μπροστά.

Εμείς γιατί να κοιτάξουμε πίσω;