Του Θεόδωρου Σαββίδη Η ασθενημένη από τις κακουχίες που της προκάλεσαν οι ποιμενάρχες της (ΑΓ)ΕΛ(Λ)ΑΔΑ μας αποκομμένη από το κοπάδι της- το οποίο έπαψε να την προστατεύει - Έπεσε Θύμα μιας αιμοβόρας αγέλης υαινών και έχει ήδη γονατίσει.
Οι ύαινες την έχουν κυκλώσει και σιγά - σιγά αρχίζουν να την πετσοκόβουν χωρίς όμως να βιάζονται ιδιαίτερα γιατί μάλλον είναι χορτάτες από άλλο γεύμα που προηγήθηκε.
Και εξαιτίας του γεμάτου στομαχιού τους δεν την ξέσκισαν αμέσως αλλά λες και ρίχναν κλήρο ποια Θα φάει τι.
Προς στιγμή η δύστυχη η (ΑΓ)ΕΛ(Λ)ΑΔΑ μας εξαιτίας της απροθυμίας των υαινών να την αποτελειώσουν παίρνει θάρρος και ελπίδα μουγκανίζοντας προς το κοπάδι για βοήθεια.
Το κοπάδι ακούει τα κάλεσμα της απελπισίας της και «ανταποκρίνεται» με μουγκρητά από μακριά και απόσταση ασφαλείας.
Το μεγάλο φαγοπότι δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τους γύπες, οι οποίοι είναι πάντα κοντά για να αποτελειώσουν το κουφάρι ξεκοκαλίζοντας ότι απέμεινε.
Κάπως έτσι θα εξελίσσονταν η ιστορία μας στη ζούγκλα και στις στέπες της Αφρικής.
Εδώ όμως εξελίσσεται λίγο διαφορετικά.
Το κοπάδι των υαινών, οι γύπες και τα λοιπά πτωματοφόρα που μαζεύτηκαν πάνω από την ψυχορραγούσα (ΑΓ)ΕΛ(Λ)ΑΔΑ μας λες και έχουν στήσει έναν προγραμματισμένο διαμελισμό αποφασίζοντας ποιος θα φάει τι.
Και οι τσομπάνηδες, η μοναδική ελπίδα της κυοφορούσας (ΑΓ)ΕΛ(Λ)ΑΔΑ μας παρακολουθούν το δράμα της από το ύψωμα, φωνάζοντας και κουνώντας τις γλίτσες τους μήπως και φοβίσουν τα θηρία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου