Περιγράφεις στα 1806, Άγνωστέ μου, ότι, στην εποχή σου, διαπιστώνεις ότι «φθάνει ἡ κύρωσις μόνο τοῦ τυράννου, διὰ νὰ καταστήσῃ χρηστὰ τὰ πλέον βδελυκτὰ ἔργα.» Πόσο μακρινά θα φαίνονταν αυτές οι μαύρες μέρες, αν δεν τις ξαναζούσαμε αυτούσιες σήμερα!
Σήμερα, όπου η ξένη Τρόϊκα, αυτή η άθλια κατοχική δύναμη, είναι η δύναμη εκείνη που ουσιαστικά νομοθετεί στη χώρα μας, είναι ο πραγματικός καθοδηγητής αν όχι και ο συντάκτης των νόμων που εισάγονται στη Βουλή δια χειρός ελληνικής κυβέρνησης και εγκρίνονται από κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες που καμώνονται ότι εγκρίνουν νομοθετήματα που τάχα εισηγείται η ελληνική κυβέρνηση. Και φυσικά μιλώ για τα Μνημόνια και τους άλλους νόμους σχετίζονται μ’ αυτά. Και είναι χειρότερα σήμερα από το 1806, διότι τουλάχιστον εκεί, ήταν ορατός ο κατοχικός νομοθέτης και οι νόμοι εκδίδονταν με το όνομά του : ήταν η Υψηλή Πύλη. Σήμερα, ακόμα κι αν όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει, εν τούτοις, ακόμα και το τυπικό έχει τα σημασία του. Διότι αν π.χ., στο βήμα της Βουλής, δεν ήταν ο όποιος Έλληνας υπουργός ή ό όποιος Έλληνας πρωθυπουργός που επιχειρηματολογεί υπέρ των κατοχικών Μνημονίων και των λοιπών νόμων που εισάγονται και συζητούνται στα πλαίσια αυτών των Μνημονίων, αλλά ήταν στο Βήμα οι αληθείς συντάκτες ή καθοδηγητές, δηλαδή ο επικεφαλείς των γερμανικών επιτροπειών και άλλων αποστολών εδώ στη χώρα, ή ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τότε αυτή η εικόνα θα αποκαθιστούσε στον πραγματικό της θρόνο την Αυτής Μεγαλειότητα την Αθλιότητα, και φυσικά, δεν θα χρειάζονταν παρά λίγες ώρες για να γίνει στάχτη η Αθήνα. Τώρα θα πεις κανείς : καλά, το τυπικό ζήτημα είναι που εδώ παίζει το ρόλο; Απαντώ : ναι, κι αυτό, διότι υπάρχουν ζητήματα τυπικά που είναι πιο ουσιαστικά και από το πιο «ουσιαστικό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου